reisverslag 19

Reisverslag 19
Vandaag zijn we de hele dag in Rotorua en hebben de hele tijd een vreemde lucht in onze neus waar we wel aan wennen maar toch steeds opmerken dat het naar rotte eieren stinkt, een zwavellucht die onmiskenbaar te maken heeft met vulkanische activiteiten die hier overal in de buurt zichtbaar is.
Je ziet dan van die hoge stoomwolken die zomaar uit de grond omhoogkomen en als je ter plekke gaat kijken is de grond eromheen wittig en hier en daar wat geel van de zwavelverbindingen, ook zie je rood gekleurde rotsen eromheen en ik vraag me af wat voor soort stof hier is ontstaan, ook een soort zwavelverbinding? Vast wel!
De kleur van enkele meren hier in de buurt zijn totaal verschillend , de een is haast transparant groen en de ander blauw met ook dat groene zweem erdoorheen een kleur die ik niet in Europa heb gezien, hoewel dat denk ik ook wel kan voorkomen in gebieden met vulkanische activiteit zoals in de Balkan.
In Costa Rica richting Nigaragua heb ik wel deze gifgroene meren gezien , en daar stroomde zelfs lava door de bergen en ook nog over de weg. Je voelde de hitte al van een afstand en hier en daar kwam nog gloeiend materiaal door de gestolde stenen heen kijken.
Dat heb ik hier nog niet gezien, maar het zou me niet verbazen gezien al die geothermische activiteiten.
We doen de hoognodige boodschappen, dat dacht ik dan en ik zoek waar ik alles kan opbergen.
Femmy doet het zonder briefje en dat wordt dan sjouwen. Eigenlijk moet ik niet meegaan want ik heb toch wel een heel andere kijk op boodschappen doen. Ik verpruts haar humeur wil ik daarmee zeggen , Femmy is veel gezelliger moet ik erkennen.
Rotorua is niet zo groot als ik dacht maar je ziet wel veel backpackers hier rondlopen die internet zoeken in cafeetjes en informatiecentra, en die met drommen uit bussen komen die in NZ rondreizen om iedereen te verplaatsen van Noord naar Zuid en omgekeerd.
Wel leuk vind ik de watervliegtuigjes die hier laag overkomen en Femmy doet opmerken, wat hangt daar toch onder dat vliegtuig! Ze zijn ook best groot die bootjes eronder in vergelijking met het toestel zelf.
Veel bijzonders vinden wij hier niet en gaan weer terug naar de camping om eten te maken, waarbij we wat Hollands gegiechel in de publiekelijk toegankelijk keuken horen waar twee meiden proberen wat eetbaars op tafel te krijgen. Het ziet eruit als spaghetti met een rood uitziende smurrie die ze erg langzaam opeten.
We raken in gesprek en ze blijken uit het Westland te komen, Roos en Lisa. Ik heb ze horen zeggen voordat er maar een pan op het vuur stond hoe ze het moesten aansteken en ik probeer grappig te zijn door op te merken: probeer de ontsteking naast de knoppen eens. Wat?? Ontsteking?
Ze zijn niet blond hebben HBO gestudeerd en dus help ik ze maar even door op de knop te drukken en de vlammen krullen zich om de pan heen, dat is makkelijk, niet eens lucifers nodig.
Het gesprek duurt wel twee uren en het is toch wel leuk even Nederlands i.p.v. de hele tijd Engels te praten of wat Frans en Duits te stotteren.
De campings die wij tot nu toe hebben gehad hebben allemaal die typische indeling die ik in Europa niet ben tegengekomen, je vindt er veel barbecues, die klaar staan voor gebruik, je hoeft alleen maar het gas aan te steken als ze zijn schoongemaakt , wat niet iedereen doet, en je spullen erop en lekker kokkerellen, allemaal inbegrepen bij de prijs. Wat niet altijd is inbegrepen is de douche, die varieert van 1 tot 2 NZ dollars en dan maar afwachten of er warm water uitkomt. Ook de keuken varieert van inrichting, soms staat er van alles , van kopje tot bestek en pannen en bij de meeste campings heet water , en altijd kooktoestellen, broodroosters en koelkasten, die vaak uitpuilen van het voedsel, die mensen erin zetten en niet meer meenemen, ook nog theedoeken en schoonmaakspullen.
Je hoeft in feite haast niets te gebruiken van je eigen uitrusting en het gastoestel aan boord hebben we maar een keer gebruikt voor koffie te zetten onderweg.
Op de camping hebben we ook een zwembad en twee dompelbaden met aardwarmte verhit water en een heerlijk zwavelgeurtje krijg je er gratis bij , zodat je moet douchen om er alles weer af te spoelen.
De commercie viert hier hoogtij en zowat overal verkopen ze modder dat natuurlijk alle kwalen geneest en voor de dames een super zachte huid teweegbrengt die je alle mannen doet verleiden.
Overal zijn voorstellingen van de oorspronkelijke bewoners te bewonderen die zich kleden volgens oeroude tradities compleet met lichaam bedekkende tattoo’s en het uitsteken van de tong naar de verbaasde toeschouwers.
We gaan weg uit Rotorua richting Hastings en Napier en deze laatste plaats bezoeken we vanwege de aardbeving van 1931 die veel schade aanrichtte in Napier. Het gehele stadje is weer opgebouwd in Art Deco stijl en dat ziet er wel weer leuk uit en heel anders dan de vele foto’s die worden getoond van vlak voor en na de aardbeving.
Ons bezoek aan de Cape kidnappers was geen succes want er waren geen kolonies arenden te zien en ik kreeg ook nog op mijn donder omdat ik een pas aangelegde gravelstrook te hard passeerde. Mocht maar 8 km per uur!
Deze hele omgeving staat vol met fruitbomen en je kunt langs de weg dat fruit ook kopen maar ik rijd te hard om de bordjes te lezen en dan ook nog op tijd te kunnen stoppen.
De volgende dag gaan we naar Wellington om de grote oversteek naar het Zuidereiland te kunnen maken.
Het is een tocht van 300 km die we in 4 uur rijden over mooie wegen en aangekomen op de besproken camping valt deze toch wel tegen. Ziet er niet zo gezellig uit en het waait erg hard en toch wat fris. Het uitzoeken van een plekje valt niet mee vanwege de harde wind en het kaartlezen van de plattegrond zit ook niet mee. We staan met de kop van de auto in de wind en gaan nog een eindje wandelen en lopen verkeerd omdat ik geen kaart heb meegenomen , stom maar we hebben niets gemist want er was niets bijzonders te zien dan een winkeltje waar ik mijn favoriete ijsje kan kopen, een heerlijke dikke vette Magnum Almond!
We passeren een 9 hole golfbaan waar mensen in de bosjes rondneuzen op zoek naar golfballen die ze mis hebben geslagen, waarbij ze zich wat verstoppen tussen het groen want niemand mag weten dat ze er niets van kunnen.
We steken de barbecue aan na wat voorbereidingen waarbij een merel bijna tussen onze benen door huppelt op zoek naar gevallen restjes voedsel. Die grote eenden jaag ik weg want die laten overal van die grote hopen liggen en ik wil toch schoon rond kunnen lopen.
Weer komen we Oostenrijkers tegen bij de barbecue en de Euro wordt neergesabeld met grote woede over de knoflooklanden.
Ja en knoflook zijn we net met grote stukken op de barbecue aan het leggen, laat ze maar lekker branden.
Ik sta al af te wassen terwijl Femmy het nog even aanlegt met iemand uit Apeldoorn.
Ze ziet me worstelen en gauw pakt ze de theedoek.
Welterusten
Groetjes
Femmy en Cees