reisverslag 26 16 febr

Reisverslag 26 16febr. 2015,
We zijn onderweg naar Queenstown, de meningen en het gevoel wat we in Queenstown zullen vinden zijn nogal warrig, gaan we er wel heen of niet. Achteraf kan ik voor ons zelf concluderen dat de weg er na toe mooi is om te rijden en dat Queenstown een gezellig stadje is waar veel te veel mensen rondlopen dan de straten zelf aankunnen zodat ze steeds tegen elkaar botsen en ze lang op hun bestelling moeten wachten na lang een plekje te hebben gezocht.
Het ligt aan twee meren die zo te zien door een smalle strook gescheiden zijn en waar vele kleurig bootjes langs de kant liggen en een enkeling toert wat rond, niet zo druk op het water eigenlijk.
Ik stuur al heel soepel rijdend door het drukke verkeer en alles gaat bijna automatisch. Vooral de rotondes aarzel ik niet meer zo, rechts kijken en go!
Queenstown heeft niet meer de charme van vroeger zoals sommigen bedroefd kijkend zeggen en ik kan dat gevoel beamen , ik begrijp wat ze er mee willen zeggen. We verlaten QT weer en voelen niets van spijt om het besluit niet hier te blijven.
We gaan weer een eind terug richting Cromwell en dan naar Omarama, waar we de nacht doorbrengen. In Omarama is bar weinig te doen dus hier blijven we niet en besluiten morgen door te rijden naar Timaru aan de oostkust van het Zuider Eiland en onderweg langs Mount Cook en het Tekapo meer te gaan wat erg mooi is. Hier stoppen we even en kijken wat rond en Femmy praat met een knul uit Nederland die een beetje heimwee heeft en blij is dat hij binnenkort teruggaat. Femmy heeft intussen een chinezen fobie opgelopen ,dat komt door hun vieze gedrag in de douches waar ze rochelen en spugen en waar ieder van gruwt, maar ook door hun overname van de hele camping keuken door met drommen naar binnen te gaan en alle fornuizen in beslag te nemen en overal hebben ze wat op staan en vooral het gespetter van vis die ze in de hete olie gooien is een gevaar.
Solly zeggen ze dan en spetteren en vrolijk verder op los.
Mount Cook is een tegenvaller geworden, niet de weg er naar toe want die was prachtig en kronkelde eindeloos langs het meer over een eindeloze vlakte die ik nog nooit zo ervaren had.
Het dal moet lang geleden zijn gladgeschuurd door de gletsjer vanaf Mount Cook en opgevuld door al het puin dat van de steile hellingen door het smeltende ijs naar beneden is gekomen.
Het is immens groot en dat wordt aangetoond door de piepkleine autootjes die in de verte door het dal rijden op weg naar dezelfde berg die vooral ik graag wil zien.
Wat jammer dat deze hoogste berg van NZ zijn geheim voor mij heeft verborgen gehouden door zich in een dikke mistlaag te hullen waar de ochtendzon echt niet doorheen kan komen.
Onderweg worden we getrakteerd op grote roofvogels op zoek naar voedsel laag over de weg scherend en neer te strijken op plaatsen waar konijntjes tegen het wegdek zijn geplakt en net op tijd maken dat ze wegkomen als wij voorbij schieten. Ook de roofvogels zijn dan soms niet op tijd en ondergaan hetzelfde lot als hun prooi.
50 km naar Mount Cook Village en weer 50 km langs dezelfde weg terug terwijl je toch alles anders ziet wat je op de heenweg niet was opgevallen.
Onderweg naar Timaru komen we ook nog varkens tegen, die we nog niet eerder hadden gezien in NZ. Ze smaken hier heel anders, erg zacht van structuur en heel mals, je zou niet zeggen dat het pork is. Onderweg stoppen we omdat we allebei wel zin hebben in een bakje koffie en meestal koken we voor we weggaan een paar eieren voor een pauze zoals nu en dat smaakt lekker met een beetje zout. Eieren zijn denk ik wel het hoofdvoedsel voor mensen onderweg, lekker hartig snel klaar en bacon erbij en smullen maar. Stokbrood ligt ook altijd wel in de carvan en met een beetje knoflook boter maak je van een droog broodje toch nog iets wat smaakt en de trek verdrijft.
We hebben de campings nu in Timaru geregeld en ook in Akaroa en Christchurch.
Femmy is gelukkig dat ze ergens een paar dagen kan uitrusten want we hebben toch veel kilometers gemaakt in de achterliggende 3 weken en ook veel gezien. Op mij hebben de bergen, de mooie meren en het steeds wisselende landschap toch veel indruk gemaakt en ook de magnifieke vergezichten, als je langs de zee rijdt, met goudgele stranden afgezet met steile rotsen of hoge klippen, of gewoon verdwijnen achter dichte begroeiing, zijn in mijn geheugen opgeslagen.
De natuur is hier indrukwekkend en toch mooier dan het Noorder Eiland te bieden heeft. Daar hebben ze wat meer met water denk ik gezien de vele boten die ik in Auckland gezien heb en ook in de Bay of Islands.
Wij gaan niet naar het fjordengebied in het Zuid Westen van NZ dat qua natuur veel op Noorwegen zou lijken, het is er verlaten en je kunt volgens NZ-landers maar op weinig plaatsen komen of je moet over een boot beschikken.
Vanmorgen zitten we heerlijk tot rust komend samen op een picknick tafel koffie te drinken om een klein hoofdpijntje weg te werken omdat we vergeten waren de ramen op een kiertje te zetten.
Normaal wil ik snel in de benen om verder te trekken en meer dingen te ontdekken maar nu na zo vele indrukken te hebben opgedaan en zo veel te hebben gereden, wat ik niet erg vind, ben ik ook onbewust aan rust toe, ten miste ik voel me er rustig en voldaan onder, maar ik weet niet hoe lang dat duurt voor ik weer verder wil.
Af en toe denken wij aan de Fiji eilanden waar we later naar toe gaan en hoe het zal zijn in Australië als we door de regenwouden en door de woestijn trekken, totaal verschillende werelden.

We gaan wat doen, douchen, de was doen(een hobby van Femmy) en dan het stadje in.
Tot later!
Femmy en Cees