reisverslag 44 31 maart 2015
Door: cees
07 April 2015 | Nieuw Zeeland, Ayers Rock
Reisverslag 44 31 maart 2015
We zijn alweer vroeg uit de veren op deze 8e dag van onze toer door het Red Center.
De zon is nog niet boven de horizon verschenen maar de hoogste wolken vangen alweer een glimpje licht op en laten dit blij zien.
We liggen naast elkaar in de swag en ik ben nieuwsgierig hoe Femmy het heeft ervaren en ze glimlacht, zo vroeg wakker en al blij met deze nieuwe ervaring.
Femmy heeft alles goed georganiseerd en alleen het hoognodige is uit de bagage dus we zijn vlug bij het ontbijt en genieten van een o zo vroege koffie.
Een plakje kaas op het brood en ik neem wat ik niet vaak doe een kom muesli en melk, echt backpackers voer. Snel klaar en toch voedzaam denk ik.
Alles weer opruimen met z’n allen en vooral niets vergeten want we komen niet meer terug in dit kamp bij Uluru in het midden van het Red Center. De gids die de swags verzorgt vindt van alles in de swags, zaklantaarn, geld, telefoons, brillen en ondergoed wat in de haast is achtergebleven.
Gelukkig haal ik op tijd de bril op die Femmy kwijt is.
De sfeer is goed, iedereen heeft een leuke avond achter de rug met muziek en een drankje.
We stappen in de bus en wachten op de langslapers en we worden weer geteld of iedereen present is.
De weg naar Uluru is niet lang en we worden gedropt op een parkeer plek en kunnen op eigen krachten de bijna 10 km lange tocht rond Uluru beginnen.
Femmy loopt in de voorste gelederen en ze heeft een ongelooflijk tempo, wat gebeurt hier?
Onderweg maken we foto’s van de berg waar de zon zijn eerste stralen op projecteert en een donkerrode gloed achterlaat. Zo dichtbij de rots zien we allerlei details zoals grotten, scheuren en hele grote stukken rots die uit de berg zijn gevallen en nu vlak onder het gapend gat zijn rustplaats heeft gevonden.
Overal staan bordjes dat je op deze plek niet mag fotograferen omdat het een heilige plaats is voor de Aboriginals.
De weg slingert rond de berg en langzamerhand krijgt de zon kracht en verdrijft de kille ochtendlucht zodat wij ons wat behagelijker voelen en met een voldane glimlach verder lopen met steeds voor ons die Femmy met haar vrolijke positieve houding ondanks haar zere voetje.
Uiteindelijk geeft ze het halverwege op waar de bus op de afgesproken plaats staat te wachten met een versnapering en een appel. Toch 5 km, knap van haar!
We gaan weer verder en komen de mensen tegen die eerder in onze groep zaten, en we trekken weer samen op en komen steeds wat dichter bij de berg, nu met veel grotten en overkappingen en waterholes waar de Aboriginals hoofdzakelijk verbleven.
Hier vinden we ook de rotstekeningen en grote groepen japanners die met een Japans sprekende gids alleen deze kant van de berg bezoeken.
Als wij terugkomen ben ik het eerste terug en zie ik mijn liefje naar me lachen en dat doet me goed.
Bijna 10 km gelopen en we krijgen weer wat lekkers als beloning en we kunnen wat bijkomen alvorens we weer op stap gaan naar deze rots maar nu met een Aboriginal vrouw en een vertaler die vertaalt en uitlegt wat deze oude vrouw allemaal vertelt over hun geschiedenis en hun leven rond deze rots en wat de tekeningen allemaal betekenen.
Deze cultuur noemen ze de oudste van de wereld en dat heb ik niet geweten want ik dacht dat het de eerste mensen uit Afrika waren.We gaan weer terug naar ons kamp in het Watarrka National Park(Kings Canyon) en bezoeken eerst nog het Aboriginal Arts and Craft in het Culturele Center.
Deze kunst bestaat uit het beschilderen van allerlei voorwerpen, van Boemerangs, speren, kommen en eetgerei en didgerido’s waar ze mysterieuze muziek mee maken. Ik krijg er wel geluid uit na enige oefening maar het klinkt nergens naar, maar wel een apart geluid dat ver draagt met z’n lage tonen,
Het lijkt wel op de midzomer jachthoorns ui de Achterhoek, in de verre verste!
We maken ons eten weer zelf klaar met als kok Ash onze gids en gaan na gezellig de dag door te praten weer ons tentje opzoeken, dit keer niet in een swag, Femmy zou als eerste er in kruipen denk ik, zo leuk vind ze dat! AMAZING!
We komen steeds dichter bij jullie en dat is een fijne gedachte om in slaap te vallen.
Teruste.
Cees en Femmy
We zijn alweer vroeg uit de veren op deze 8e dag van onze toer door het Red Center.
De zon is nog niet boven de horizon verschenen maar de hoogste wolken vangen alweer een glimpje licht op en laten dit blij zien.
We liggen naast elkaar in de swag en ik ben nieuwsgierig hoe Femmy het heeft ervaren en ze glimlacht, zo vroeg wakker en al blij met deze nieuwe ervaring.
Femmy heeft alles goed georganiseerd en alleen het hoognodige is uit de bagage dus we zijn vlug bij het ontbijt en genieten van een o zo vroege koffie.
Een plakje kaas op het brood en ik neem wat ik niet vaak doe een kom muesli en melk, echt backpackers voer. Snel klaar en toch voedzaam denk ik.
Alles weer opruimen met z’n allen en vooral niets vergeten want we komen niet meer terug in dit kamp bij Uluru in het midden van het Red Center. De gids die de swags verzorgt vindt van alles in de swags, zaklantaarn, geld, telefoons, brillen en ondergoed wat in de haast is achtergebleven.
Gelukkig haal ik op tijd de bril op die Femmy kwijt is.
De sfeer is goed, iedereen heeft een leuke avond achter de rug met muziek en een drankje.
We stappen in de bus en wachten op de langslapers en we worden weer geteld of iedereen present is.
De weg naar Uluru is niet lang en we worden gedropt op een parkeer plek en kunnen op eigen krachten de bijna 10 km lange tocht rond Uluru beginnen.
Femmy loopt in de voorste gelederen en ze heeft een ongelooflijk tempo, wat gebeurt hier?
Onderweg maken we foto’s van de berg waar de zon zijn eerste stralen op projecteert en een donkerrode gloed achterlaat. Zo dichtbij de rots zien we allerlei details zoals grotten, scheuren en hele grote stukken rots die uit de berg zijn gevallen en nu vlak onder het gapend gat zijn rustplaats heeft gevonden.
Overal staan bordjes dat je op deze plek niet mag fotograferen omdat het een heilige plaats is voor de Aboriginals.
De weg slingert rond de berg en langzamerhand krijgt de zon kracht en verdrijft de kille ochtendlucht zodat wij ons wat behagelijker voelen en met een voldane glimlach verder lopen met steeds voor ons die Femmy met haar vrolijke positieve houding ondanks haar zere voetje.
Uiteindelijk geeft ze het halverwege op waar de bus op de afgesproken plaats staat te wachten met een versnapering en een appel. Toch 5 km, knap van haar!
We gaan weer verder en komen de mensen tegen die eerder in onze groep zaten, en we trekken weer samen op en komen steeds wat dichter bij de berg, nu met veel grotten en overkappingen en waterholes waar de Aboriginals hoofdzakelijk verbleven.
Hier vinden we ook de rotstekeningen en grote groepen japanners die met een Japans sprekende gids alleen deze kant van de berg bezoeken.
Als wij terugkomen ben ik het eerste terug en zie ik mijn liefje naar me lachen en dat doet me goed.
Bijna 10 km gelopen en we krijgen weer wat lekkers als beloning en we kunnen wat bijkomen alvorens we weer op stap gaan naar deze rots maar nu met een Aboriginal vrouw en een vertaler die vertaalt en uitlegt wat deze oude vrouw allemaal vertelt over hun geschiedenis en hun leven rond deze rots en wat de tekeningen allemaal betekenen.
Deze cultuur noemen ze de oudste van de wereld en dat heb ik niet geweten want ik dacht dat het de eerste mensen uit Afrika waren.We gaan weer terug naar ons kamp in het Watarrka National Park(Kings Canyon) en bezoeken eerst nog het Aboriginal Arts and Craft in het Culturele Center.
Deze kunst bestaat uit het beschilderen van allerlei voorwerpen, van Boemerangs, speren, kommen en eetgerei en didgerido’s waar ze mysterieuze muziek mee maken. Ik krijg er wel geluid uit na enige oefening maar het klinkt nergens naar, maar wel een apart geluid dat ver draagt met z’n lage tonen,
Het lijkt wel op de midzomer jachthoorns ui de Achterhoek, in de verre verste!
We maken ons eten weer zelf klaar met als kok Ash onze gids en gaan na gezellig de dag door te praten weer ons tentje opzoeken, dit keer niet in een swag, Femmy zou als eerste er in kruipen denk ik, zo leuk vind ze dat! AMAZING!
We komen steeds dichter bij jullie en dat is een fijne gedachte om in slaap te vallen.
Teruste.
Cees en Femmy
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
