reisverslag 52 19 April 2015

Reisverslag 52 19 april 2015
We zijn in Sydney aangekomen, ons vertrekpunt naar huis en dat geeft wel wat gemengde gevoelens bij ons. Is het nu al afgelopen? Het is nog veel te leuk we willen niet weg en we gaan eindelijk naar huis. Het is eigenlijk onvermijdelijk, de klok tikt door en de wereld draait ook door.
Gelukkig hebben we nog een paar dagen om Sydney te verkennen en in ieder geval the Opera House en de Harbour Bridge te bezoeken. En natuurlijk ook Darling Harbour waar we vlakbij een appartement hebben geboekt, dat heeft Femmy geregeld en dat is een zeer goede keuze!
Het is luxe en van alle gemakken voorzien, zodat we het al ons huis noemen, wel vreemd maar dat gevoel hebben we allebei. We zijn al zo lang onderweg en vaak gingen we dagelijks van locatie wisselen zodat dit ons rust- en eindpunt is.
We kunnen ook alles netjes opbergen en lekker onderuit op de bank gaan liggen wat we tijden niet hebben gedaan. Al onze spulletjes schoonmaken, wassen en opruimen wat we niet meer dragen of nodig hebben.
We hebben niets meer bij ons om te eten en te drinken, want dat neem je niet mee als backpacker die in een vliegtuig stapt naar de volgende bestemming.
Dat wordt dus boodschappen doen en de koelkast vullen met proviand voor 5 dagen. We weten nu erg precies wat we nodig hebben en kopen geen overbodige dingen die je toch niet mee kunt nemen.
Achteraf heeft Femmy precies die dingen gehaald die nodig zijn en de laatste dag gepland om in China Town wat lekkers te eten voor we naar huis gaan.
We hebben een slaapkamer, met echte schemerlampjes die ook nog werken en een badkamer waar de zeepjes en shampoo in een rijtje staan ongeduldig te wachten om onze huid te reinigen en onze haren te conditioneren . De woonkamer roept ons uitnodigend om plaats te nemen op de bank en de TV knipoogt naar ons als teken om de schakelaar om te zetten zodat hij zijn programma aan ons kwijt kan.
We zetten geen wekker en slapen als roosjes in ons king size bed en drinken lekkere koffie bij het ontbijt(Douwe Egberts!) De waterkoker zingt nog een liedje en laat een lichtje uitgaan om ons te waarschuwen dat je nog een kopje koffie kunt zetten met het net gekookte water.
Het ei spettert in de boter en laat zich op een broodje glijden dat ligt te wachten op een hagelwit bord waarop een gesneden tomaat ligt te baden in zijn eigen vocht.
Wat een heerlijke ochtend. We zijn van plan het Opera House te bezoeken en gaan vrolijk met de kaart van Sydney in de hand op pad om het beroemde gebouw te aanschouwen dat met oud en nieuw op de televisie komt om het nieuwe jaar aan te kondigen met een zee aan vuurwerk dat van de Harbour Bridge af komt die er vlak bij staat.
We gaan dwars door de stad vanaf Darling Harbour richting George Street en Hyde Park en komen via Martin Plaza bij het park dat het Gouverneurs Huis herbergt. Daarachter zien we door de bomen de witte koepels van het Opera House heen dat erg futuristisch aandoet en het eigenlijk ook is.
Het lijkt net of de koepels niet zijn afgemaakt en dat is nou net het mooie er aan, dat geeft het aparte en ongewone uiterlijk aan dit bouwwerk.
Het schittert in de zon en dat maakt ook dat we met dit tegenlicht moeilijk details kunnen onderscheiden en daardoor ook niet een mooie foto kunnen maken van die kant waar we vandaan komen. Vanuit de lucht kun je wel een mooie foto maken van dit grote gebouw dat uit een groot aantal segmenten bestaat . Maar vanaf deze kant is het erg lastig en ik besluit maar een luchtfoto te kopen.
We lopen er helemaal omheen langs de kant van de Harbour Bridge en daar kun je het geheel beter overzien. Het is indrukwekkend en langs de haven, als we weer op de terugweg zijn, bevinden zich allemaal restaurantjes onder de weg . Het is net een groot balkon dat aan een kant open is en vol staat met tafeltjes waaraan het een drukte van belang is en de gasten genieten van heerlijk geurende gerechten die omringd worden door hoge glazen met kleurige inhoud die door de zon een extra glans krijgen.
Onderweg worden we getrakteerd op straat theater dat varieert van touwtjes springers ,rock gitaristen en acrobaten die op hun beurt weer plaats maken voor een elektronische viool die per ongeluk even niet zijn instrument bespeelt en toch muziek voortbrengt.
Even verder op staat een vrouw met korte tussen poses te schreeuwen en tracht wat zinnigs te zeggen wat blijkbaar niet zo overkomt want iedereen kijkt even kort haar richting uit en loopt even hoofdschuddend verder met een grote bocht om haar heen zodat er een veilige afstand ontstaat.
We lopen door drukke straten met hun grote verscheidenheid aan winkels en eettentjes, de zogenaamde food courts en levensgrote malls waar je als je niet goed oplet ergens anders terecht komt dan waar je erin bent gegaan en dan even de weg kwijt bent.
Grote drommen mensen kruisen ons pad en wat ons opvalt zijn de grote aantallen Aziaten die niet kijken waar ze lopen omdat ze met een mobiel in hun hand lopen te duimen of gewoon niet opletten.
Je moet stevig op de benen staan en snel kunnen ontwijken om botsingen te voorkomen en als je botst schrikken ze wakker uit hun straat coma en zeggen robotisch solly(Sorry voor Aziaten die de r niet goed kunnen uitspreken)
We zijn om ongeveer 10 hr vertrokken en komen moe weer thuis tegen zessen en ploffen voor even op de uitnodigende bank en drinken wat voor we gaan eten. Wat een leuke gezellige stad! We passeren dan altijd Darling Harbour op onze terugweg , een haventje dat doodloopt en omgeven wordt door terrassen ,uitgaansgelegenheden , straat theater en voorzien van feestversiering zoals ballonnen , banners en verlichting in alle kleuren die prachtig weerspiegelen in het water dat alle kleuren nog eens herhaalt. Je blijft rondkijken en vraagt je af waarom dat hier allemaal op een plaats samenkomt en elke keer weer een vrolijk gevoel bij je oproept en alsof een magneet je elke keer naar deze plaats trekt.
Sydney hier wil ik wel blijven!
Vrolijke groetjes van Cees en Femmy