reisverslag 27

Reisverslag 27 17 febr 2015,

Wij zijn in Timaru aangekomen vanuit Omarama ,enkele mensen hier vonden het plaatsje Fairlie, dat onderweg naar Timaru ligt, echt leuk om naar toe te gaan maar wij slaan dit plaatsje over na erdoor heen te zijn gereden. We gaan door naarTimaru.
Wij zijn toch maar even in Timaru blijven hangen en daar hebben we geen spijt van. Het is een havenstadje aan de oostkust van het Zuider Eiland. We hebben een leuk plaatsje op de camping waar we een eigen picknick tafel hebben neergezet, en ze hebben video’s die je gratis mag gebruiken na registratie. We hebben in de camper een DVD-speler die we nog steeds niet hebben gebruikt en dat willen we toch wel doen voor we de camper inleveren, zonde toch?
We gaan straks een verkenningstochtje maken omdat op het strand seals(zeehonden) en pinguïns voorkomen maar die hebben we niet gezien, maar we komen wel in een prachtig aangelegd park waar je huisjes kunt huren, met een skate circuit, een echte cascade, niet zo breed als in Hoogeveen maar wel een met een zeer snelle stroming. Femmy gaat erover heen staan en laat het water met een enorme vaart onder haar door stromen, dit is pas een cascade!
Je kunt er eten en snacken en mooie aangelegde paden volgen naar het strand waar geen seals zijn of pinguïns maar wel een technical school met leerlingen die wat moeten uitbeelden met het natte zand. Het zijn bijna allemaal meiden en het lijkt een grote chaos, ze zijn meer met een telefoontje bezig dan met hun project en het gekakel is niet van seals maar van die meiden.
Femmy heeft Wi-Fi ontdekt in het park en neemt de gelegenheid wat op Facebook te bekijken en te whatsappen. Ze raakt mij kwijt en vindt mij met een ongerust en ook een beetje verontwaardigd gezicht terug op een bankje waar ik interessante capriolen zie van skaters en steps, terwijl ik haar in de gaten hield waar ze bleef.
We besluiten de volgende morgen het stadje verder te verkennen en nu maar terug te gaan want we moeten nog een heuvel op om de camping te bereiken.
Wij zijn allebei zover dat we NZ wel hebben gezien en dat we na zo veel te rijden het rustiger willen hebben.
Na een goede nachtrust en ontbijt, dat eigenlijk niet zo veel voorstelt tijdens onze reis in NZ, gaan we met een beetje verwachtings-vol gevoel Timaru in en laten de camper bij de Pack and Save(Supermarkt) staan om later als we terugkomen de boodschappen in te laden.
We zien al de torenspitsen van de kerken boven de heuvel liggen waarachter het stadje verscholen gaat en hoe meer we geklommen zijn des te meer zie je de vorm van de kerk onder de spitsen tevoorschijn komen totdat de hele kerk zichtbaar wordt en wij wat verrast zijn omdat we zo’n kerk nog niet hier gezien hadden. Het lijkt wel een kathedraal, maar dan zoals je in Engeland kunt zien, deze is bij uitzondering niet van hout gebouwd zoals de meeste kerkjes in NZ wat wij gezien hebben.
Verrassend leuke straatjes bij elke hoek die wij omgaan en het doet erg gezellig en gemoedelijk aan.
Het is wel heuveltje op en heuveltje af en uiteindelijk moeten we toch even rusten en denken allebei aan een hapje erbij.
Lunch! Staat er op een bord en Femmy is nieuwsgierig en loopt toch iets door alsof ze twijfelt wat te doen, ik zal wel gaan vragen wat het voorstelt opper ik maar Femmy gaat mee en we bestellen bijna gelijk wat , het ziet er heerlijk uit! Noedels met verschillende gerechten erbij die je kunt uitkiezen, een voor 7 NZD en twee gerechten voor 8,5 NZD , je raadt het al ik betaal 17 NZD en krijgen er een gratis kopje soep bij en we zitten in luxe stoelen lekker te genieten van Aziatisch eten. We zijn weer top fit en super rond en goed gestemd bij deze onverwachte heerlijkheden. Aangesterkt gaan we boodschappen doen , sturen nog wat naar Nederland en kamperen verder op ons leuke plekje met een beetje heimwee gevoel bij muziek die Femmy laat horen op haar Ipad , die lieverd(niet altijd!) denkt aan haar kleinkinderen en dat is een gevoelig moment ; ik voel met haar mee en we houden elkaar even vast en dat is heel prettig bij al die spanning die we onderweg toch af en toe hadden.
We moeten nog wel naar Christchurch de camper inleveren maar eerst gaan we naar Okaroa een oude Franse kolonie van 1840, waar je de sporen nog kunt zien van de walvisvaart met de grote kookpotten en ook de handel in hout tierde hier welig. Er vaart hier nog een schip, de FOX II gebouwd uit het nu beschermde Kauri hou die met toeristen de bay uitvaren en op zoek gaan naar de dolfijnen die een kunstje doen voor de naar het water starende mensen. Het schip staat op de foto, heeft rode zeilen en twee masten, echt iets voor mij, denk ik bijna hard op, maar dat is niet bereikbaar.
Als deze mensen van boord komen laten ze vol trots de foto’s zien van de dolfijnen die hun glimmende rug boven het water hebben laten komen, terwijl ze frisse lucht op snuiven en dan weer voor luttele seconden in het water verdwijnen om weer proestend boven te komen. Ze spelen dan om het schip heen dat hun niet stoort met de motoren die dit schip tijdens de dolfijnen”jacht” niet heeft aanstaan.
Femmy heeft haar zinnen gezet op fish and chips die ze op de pier klaar maken, hun geur verspreidend, zodat trek hebbende toeristen in de rij gaan staan en letterlijk en figuurlijk toehappen. Ik pak een paar stukjes mee en moet zeggen dat het voortreffelijk smaakt. We praten nog met mensen van een cruise schip dat hier in de haven ligt en achter elkaar boten naar de wal stuurt met wel 150 mensen per keer en dat gaat achter elkaar door.
Ze maken een rondreis van Melbourne naar NZ en weer terug. Die wij spraken was een Nederlander die in 1955 met ouders en 13 kinderen naar Australië emigreerden. Hij sprak zelfs nog enkele Hollandse woorden en was zichtbaar blij met ons te spreken. Ook met de plaatselijke omroeper in historische kledij en met de Franse vlag hadden we een leuk gesprek en hij en Femmy wilden wel samen op de foto. Een prachtig zeilschip kwam aan de pier binnen en ik keek hoe handig hij zijn zeilschip aan de wal aanmeerde, we wisselden wat heen en weer gesprekken en we konden wel met hem meevaren voor een redelijk bedrag. Daar denken we over na en misschien doen we dat morgen wel als het weer het toelaat. Dolfijnen spotten en zeilen is iets wat Femmy niet graag doet maar wel graag wil ervaren. We gaan lekker terug de berg op naar de camping en Femmy weert zich kranig , de mannen gaan door en de twee vrouwen, Femmy en nog een campingganger nemen wat meer tijd. Gelukkig komt ze boven en kijkt zeer voldaan, dat doe ik toch maar mooi ceessie , jij niet alleen , ik ook.
Femmy gaat proberen kip gaar te krijgen en boontjes en piepers en ik ga mijn verslag maken. Ik word opgeschrikt door een rauwe kreet van Femmy, het eten is klaar en ik moet helemaal naar boven lopen om jou te roepen. Gauw stoppen met mijn verslag, want het klinkt dreigend en dan moet ik vast afwassen, wat ik eigenlijk toch wel zou doen want Femmy maakt eten.
Doei, tot de volgende keer en oh ja het was een Brabander van het cruise schip en hij groette met Hau doe, net zoiets als Doei!
Veel liefs van ons, en wij denken aan jullie en vinden jullie reacties leuk om te lezen.
Femmy en Cees uit Okaroa Nieuw Zeeland.