reisverslag 18

Reisverslag 18
Vandaag vertrekken we naar Roturua, het stinkt daar naar zwavel en dat betekent Geothermische activiteiten ofwel vulkanische verschijnselen. Die gaan we onderweg ook tegenkomen als we het Hot Water Beach kunnen vinden en ook hopen we de Cathedral Cove die in de buurt ligt te kunnen bezoeken. Ik vertel Femmy niet dat het een soort grot is want dat is een Cave, want anders komen we er nooit aan. Ik vertel natuurlijk ook niet dat het een flinke wandeling is naar de Cove want dan gaat ze ook niet mee want Femmy heeft een donderse hekel aan lopen van alles wat niet vlak is.
We arriveren in een leuk plaatsje waar in de buurt de bezienswaardigheden zouden moeten zijn en zoeken naar de I-site een soort Toeristen informatie centrum die ons vast wel kunnen vertellen waar het allemaal ligt.
Bent u met de auto was de vraag en ik knik instemmend me meteen afvragend wat het doel van deze vraag is en dat wordt ook beantwoord met een km of 12 verderop ligt de afslag naar links en dan 8 km weer terug via een smalle weg ligt de Cove.
We rijden de opgegeven richting op en onderweg vraag ik me meermalen af of we goed gaan dus ik vraag even aan een goed uitziende dame, die de moeite waard is om te stoppen, of we goed gaan en ze stelt ons gerust want de bestemming is dichtbij(TomTom taal).
Steeds meer auto’s en campers op de weg geven mij wat meer vertrouwen dat ik goed ga en als ik een spade verhuurbedrijf zie dan zit ik goed. We zijn er dan ook vlakbij.
In de advertentie staat dat je op het Hot Water Beach, HWB, een spade nodig hebt dan kun je een gat graven erin gaan zitten en je laten koken. Je kunt het strand alleen op bij laag tij en we zijn mooi op tijd want het water is zich al aan het terugtrekken. Sommigen zijn al druk aan het graven en als ze een gaatje hebben gemaakt spoelen de golven het weer dicht en beginnen ze driftig weer te graven.
Wij hebben geen spade en we voelen onder onze voeten de warmte al , we werken onze voeten, door heen en weer te wrikken, onder het zand en plotseling proberen we onze voeten te redden van het gaar koken door snel weer het zand uit te komen en weer te laten afkoelen door het koele zeewater. Toch apart je voeten laten koken aan het strand. Toch wel een hoop mensen op het strand met een schepje die elkaar aankijken of ze wel of niet al moeten gaan graven en waar. Ondertussen maken we contact met een heleboel mensen die toch nog moeten wachten tot het water zich wat verder heeft teruggetrokken. Een paar foto’s moeten ons later aan deze bijzondere gewaarwording herinneren, maar het meeste zit natuurlijk in het echt voelen van de hitte onder je voeten. De pret is voorbij en we verlaten de gravers op weg naar de Cove.
We parkeren onze camper op een net verlaten plaatsje en spreken van geluk want ook hier is het stervens druk. Het uitzicht is adembenemend, vooral de witte rotsen op de plek waar de Cove zou moeten zijn moedigen je direct aan om een foto te maken en die aanmoediging ondervinden meer mensen. Een trap naar beneden geeft aan waar we naar toe moeten en onderweg hoor ik bij elke geringe stijging van de weg diepe zuchten en verwijten dat het geen vlakke weg is zoals bij ons thuis waar ze fluitend 10 km loopt , maar hier hebben ze geen vlakke weg dus ik onderga maar alles gelaten totdat ik het genoeg vind en maar gewoon zonder nog om te kijken iets versneld verder loop. Ik kom dan ook alleen aan op De Cathedral Cove en geniet zonder nog iets te horen, van het prachtige natuurverschijnsel. Toch Femmy maar even ophalen want die zal intussen wel wat uitgerust zijn en ik help haar de trappen naar beneden af te lopen die toch wat steil en glibberig zijn van de natte bomen en varens die hun druppels op al die mensen richten die langs komen . Je hoort ze juichen als ze iemand treffen met een mooie spetter. Ook bij Femmy bespeur ik dat ze iets moois heeft ontdekt maar achteraf , al die moeite voor al weer een soort grot! Kan ik net zo goed op internet naar een plaatje ervan kijken, maar dat bestrijd ik direct dat is heel anders, kun je net zo goed vakantie vieren thuis op de bank met alle plaatjes van de wereld voor je.
Ik begrijp Femmy wel met deze opmerking want voor haar betekent het wat minder dan voor mij, ik kijk altijd mijn ogen uit en zie er de schoonheid van die ik niet haal uit plaatjes op internet.
De naam Cathedral Cove is niet voor niets aan dit natuurverschijnsel gegeven en het geeft ook weer wat je hier ziet , een enorm gewelf van tientallen meters hoog en wel 50 meter breed dwars door een berg en de vloer is gemaakt van rul zand waar je voeten lekker even in wegzakken en lekker koel aanvoelen. Aan de andere kant begint het strand weer net alsof er niets is gebeurd.
De weg terug is voor Femmy toch wel zwaar maar ik moet zeggen ze slaat zich er moedig doorheen en ze denkt vast: dat heb ik toch maar mooi gepresteerd! Of ze dat ook werkelijk zo ervaart weet ik niet maar het is een prestatie voor haar en dat weet ik zeker. Flink hoor met die beschadigde knie en gekneusde ribben die toch af en toe met inspanning opspelen.
Op weg naar Rotorua! We laten de vermoeidheid weer los en genieten van de omgeving en hebben ruzie met de tomtom want die vertikt het om ons naar Rotorua te brengen want die vraagt steeds of we de ferry willen vermijden en die beantwoord ik met ja en dan geeft ze het op, we doen het wel zonder dat ding en komen uiteindelijk in de rotte eieren stank, de zwavellucht is ook een van vulkanische oorsprong. Toch nog 15 km voor we er zijn en vragen bij de bekende I-site spots naar een camping, we kiezen maar weer voor de top ten campings die ons bekend zijn en daar hebben we geen spijt van.
Het is weer 19:00 hr , we zijn moe en verlangen naar eten en bed.
Beiden doen we en zeggen jullie welterusten.
Groetjes
Cees en Femmy