reisverslag 29

Reisverslag 29 23 Febr. 2015

Hallo allemaal,
We horen natuurlijk van veel NZ-landers over de aardbevingen in Christchurch en iedereen is dan ook erg benieuwd hoe zo’n stad er na een stevige earth quake(aardbeving) er dan wel niet uitziet.
We hebben nog een paar dagen de carvan en dus gaan we met dit apparaat naar Christchurch(CC) en proberen we een parkeerplaatsje te zoeken wat na een paar rondjes lukt op de Worchester Street naast een kerkje van hout wat de beving heeft overleeft. We staan zonder het te weten ook pal naast het museum en de botanische tuinen, maar daar kwamen we later achter toen we terug gingen.
We beginnen onze tocht vanaf, wat dan vrij vertaald, de kunstenaarswijk heet en we zien een enorm uitgestrekt bouwwerk dat veel plek in beslag neemt, het heeft de vorm van een laagbouw kerk, een beetje kloosterachtig met veel boogramen en puntdaken. Het staat helemaal in de steigers en op de reclame borden staat dat de schade die hersteld moet worden meer dan 300 miljoen NZ dollars gaat kosten. Het lijkt wel opgebouwd uit basaltblokken en straalt geen verfijnde bouwkunst uit.
We hebben op de kaart ontdekt dat er een rivier door de stad loopt en dat blijkt als we op de brug zijn aangekomen een riviertje te zijn waar eenden druk hun poten uitslaan om niet weg te drijven op de stroming. Hier en daar zien wij bloemen drijven en ook op de kant worden bloemen neergezet op plaatsen waar stelen inpassen zoals pions bij wegafzettingen en rond de gebouwen die niet meer te gebruiken zijn vanwege de opgelopen schade bij de beving en de meer dan 1000 naschokken.
We weten dat de kathedraal ook is ingestort en dat blijkt ten dele waar want het overgrote deel staat er nog; er wordt al precies 4 jaar niets aan gedaan en dat trekt toch veel toeristen die net als wij ons vergapen aan de verdwenen toren. Even verderop staat een man met een baard over de zondige wereld te schreeuwen en haalt steeds diep adem om zijn woorden even te laten indringen bij de zeer geringe toehoorders die nieuwsgieriger zijn vanwege zijn geschreeuw dan naar de inhoud.
Er rijdt een tram rond die gesitueerd is rond bezienswaardigheden, die bestaan uit de resultaten van die beving precies 4 jaar geleden en waar toeristen voor 40 dollar in kunnen worden rondgereden.
Het is eigenlijk een grote ramptoeristplek geworden en het lijkt wel of ze dat zo willen houden. Vele gebouwen lijken nog in goede staat maar dat is schijn gezien de hekken er om heen en de stilte in de gebouwen zelf. Een deel dat zwaar is getroffen wordt quake city genoemd en daar zijn grote puinkegels ontstaan die ze beetje voor beetje opruimen. Ook een groot deel dat leeg is wordt nu opgevuld met zeecontainers die zijn omgebouwd tot winkeltjes, restaurantjes, snackbars , tijdelijke bank en zelfs een pinautomaat in een container.
Er zijn ook straatjes waar kleurrijke geveltjes te zien zijn die gespaard zijn gebleven voor dat natuurgeweld.
Een beetje een stad waar je niet goed weet of ze het wel of niet willen herbouwen en waar geen beleid in is te bekennen als we zo de bevolking horen waar we mee praten. Velen zijn hier dan ook vertrokken en hebben hun heil elders gezocht, misschien ook wel omdat er weer een beving kan komen. Er zijn toch 168 slachtoffers gevallen en dat is niets vergeleken bij de grote aantallen van andere bevingen waar soms tienduizenden doden zijn te betreuren, zoals in Agadir in Marokko, lang geleden.
Onderweg komen we wizards tegen die koffie drinken bij een klein barretje en er ook zo uitzien met die enorme puntmutsen, baarden en lange gewaden waaronder geen andere kleding is te onderscheiden, de oudste ziet er erg smoezelig uit en spreekt zeer negatief over de centrale regering die bepaald wat er in Christchurch gebeurt en dat is zeer tegen het zere been van de lokale bevolking. Het is toch overal hetzelfde , de afkeer van politici die niet weten wat er onder de bevolking leeft.
We gaan nog even langs het museum en zien nog wat van de prehistorie van NZ en de vitrines waar het leven enkele duizenden jaren geleden op natuurlijk wijze worden uitgebeeld, zoals ze gereconstrueerd hebben uit opgravingen in heel NZ.
Toch een indrukwekkende dag in een niet zo bruisende maar meer gezapige stad die niet weet hoe het in de toekomst moet worden. Gewoon zo laten die stad, de toeristen blijven toch bij bosjes komen?
We gaan de carvan inleveren en genieten nog wat op de camping van gesprekken met mede lotgenoten die uitgereisd zijn in NZ en het huis weer opzoeken of weer verder gaan zoals wij.
We zitten op deze camping op het vertrekpunt of het startpunt van al die reizigers want sommigen willen hun spullen kwijt die ze niet mee kunnen nemen en anderen moeten juist nog van alles aanschaffen, Zeer drukke ruilhandel en Femmy zit in het middelpunt , aan haar wordt van alles aangeboden, die we weer doorgeven aan juist aangekomen mensen en zo spreken wij mensen uit de hele wereld, Canadezen, Amerikanen, Taiwanezen, en Koreanen en ook Nederlanders waar we een potje mee klaverjassen. Een ontzettend leuk stel moet ik zeggen, rond de 24 jaar, geen poeha en erg benaderbaar. De volgende ochtend had zij niet goed geslapen vanwege de korte leerperiode waarin zij moest leren klaverjassen en direct al twee pitten spelen!
Alles wat we niet meenemen gaat naar de voedselbank voor minder bedeelde backpackers die maar wat graag hun budget beschermen door hier gebruik van te maken, free food store.
We gaan woensdag heel vroeg naar Fiji. We vliegen om 06:50 met de zesde vlucht naar Auckland en met de zevende vlucht verder naar Fiji(Nadi), dan blijver er nog zeven over voor we thuis zijn!
Welterusten allemaal, als wij naar bed gaan is het bij jullie nog ochtend! Zijn onze backpacks weer klaar en komt er hoopvol nu een echte vakantie aan. Femmy heeft een mooie bikini gekocht en Ipanama slippers!
Groetjes
Veel liefs Femmy&Cees