reisverslag 33

Reisverslag 33 5 maart 2015,

De volgende dag , na ons feestje op het andere eiland , gaan we weer terug naar Bamboo Backpackers en daar hebben we allebei wel zin in ; het is daar erg gezellig en we krijgen weer dezelfde kamer als toen we aankwamen in Fiji.
We hebben ’s-Avonds voor ons vertrek alles weer ingepakt, zodat we het de volgende dag rustig aan kunnen doen en na ons uitchecken nog tot minstens 12 uur in de middag bij het strand in de schaduw en wind kunnen gaan zitten om niet gekookt te worden.
Ons ontbijt was mager met ieder een broodje en veel koel water, je hebt met die warmte niet veel zin in eten.
We hebben na ons uitchecken met een Australier en zijn vrouw gekletst die ook naar Australie gingen en dat brak het wachten op de Malolo cat wat af. We komen op het resort steeds mensen tegen die ons nog herinneren van het grote feest en die ons iedere keer uitbundig ontmoeten en ons omhelzen zodat we met onze bezwete koppen elkaar benatten en gauw naar papieren zakdoekjes zoeken om de zaak weer te drogen.
Ook Pau die onze bungalow elke morgen kwam schoonmaken en extra koffiezakjes achter liet nadat we haar een tip en hint gaven kwam naar de pier om afscheid van ons te nemen en dat gaf toch wat emotionele gevoelens bij ons . We moesten terugkomen en zeker ook over 3 jaar als er weer een groot feest wordt gegeven, maar wij denken niet dat we dat gaan doen terwijl we toch instemmend knikken.
We worden uitbundig uitgezwaaid en Pau kijkt niet meer achterom en we kunnen alleen maar gissen waarom niet.
We stappen op de boot en het eiland vedwijnt langzaam maar zeker uit het zicht en de wind wakkert aan zodat de boot enorme bokkesprongen maakt en ons af en toe uit de stoel lanceert. Femmy houdt zich stevig vast aan een stang voor haar en ik ga wijdbeens op het achterdek staan om al die onverwachte bewegingen op te vangen en de horizon in zicht te houden zodat ik niet zeeziek wordt.
We komen veilig in Denerau aan en worden met een shuttle naar Bamboe gebracht door een chauffeur die veel kletst en ons doet besluiten hem 5 dollar te geven na zijn zielige verhaal over de armoede in zijn familie en de strijd om wat voor de kinderen te kunnen verdienen zodat ze naar school kunnen.
We worden bij Bamboe verwelkomt alsof we familie zijn die lange tijd is weggeweest en we schudden vele handen die ons vragen of we Kava komen drinken vanavond. Dat gaan we doen!
We missen onze fish en chips die we in gedachten hadden om te nemen als we terug waren maar de vis die ze daar voor gebruiken is niet voorradig en we moeten genoegen nemen met een speciale travellers hamburg die erg lekker smaakt.
We gaan nog wat bij het strand zitten kletsen en zien de zon in allerlei kleuren van licht rood naar donker en oranje veranderen wat een romantisch tintje geeft aan deze laaste avond op Fiji.
Femmy kletst nog wat met een eigenwijze oude Deense kerel die ze niet mag vanwege zijn soort geklets en pochen en ze vertelt mij dat ze begrijpt dat zijn vrouw bij hem is weggelopen.
We horen het getokkel van de gitaren vanuit onze kamer en gaan bij de groep op een bank zitten en zingen de liedjes mee die we kennen. Er zijn enkele gitaarspelers en zangers die elkaar aflossen en af en toe roepen Kava time. Dan scheppen ze met een ronde kom wat Kava uit een grote bak en die wordt rondgedeeld aan ieder die het wil proberen. De meesten doen dat voorzichtig want ze denken dat ze direkt bedwelmd raken maar dat spul heeft weinig effekt en de smaak is ook niet bijzonder maar je moet toch een keer Kava gedronken hebben. Ook Femmy doet aan dit ritueel mee en drinkt voor het eerst het spul en vindt het eigenlijk niets bijzonders en ze kreeg er niets van.
We blijven lekker lang daar relaxt zitten en een van de zangers heeft een mooie stem, zodat het toch nog half twee wordt voor we het bed opzoeken.
We vertrekken de volgende morgen naar Brisbane in Australie voor ongeveer 7 weken, tot 20 April.
Om ongeveer half een hebben we een shuttle naar het vliegveld maar tot die tijd nemen we met onze laatste Fiji dollars nog een ontbijt met eieren en spek en een omelet.
We stappen in een mercedes taxi en vragen ons af of die het, vliegveld wel haalt en te horen aan het geluid dat de motor maakt zou dat wel eens niet kunnen en zo gebeurt het ook!
100 meter voor de ingang begeeft de motor het en na vele pogingen om hem weer aan de praat te krijgen stappen we maar uit en lopen naar de ingang met onze bagage. Toch nog gehaald!
Ons toestel heeft bijna twee uur vertraging vanwege zeer slecht weer tussen Fiji en Australie .
Uiteindelijk instappen en weg zijn we Fiji achterlatend zonder ons en daar draait alles weer in hun eigen tempo door.
Tot morgen vanuit Australie, Brisbane welterusten.
Femmy en Cees