reisverslag 10

sorry voor het twee keer hetzelfde verslag sturen onder een ander nr.

Hallo familie, vrienden en kennissen, Reisverslag 10

Vandaag alweer de laatste dag in Langkawi, we hadden een afspraak voor vandaag maar we moeten toch eerst maar wat geld wisselen en besluiten dit op het vliegveld te doen, dan kunnen we de boel even verkennen voor we morgen op onze derde vlucht stappen, dan nog maar 11 Femmy!
Vandaag doen we het maar kalm aan, want het hoeft niet allemaal elke dag wat te doen te zijn.
We moeten de scooter weer afleveren met een volle tank, dus na het vliegveld gaan we richting de haven. Na wat oude Bathjes uit Thailand omgewisseld te hebben willen we graag een lekkere cappuchino drinken want die staat ons op een groot reclamebord toe te lachen. Wat Maar we komen bedrogen uit en als Femmy vraagt , en dat bord dan? Dat bord is slechts reclame en zegt niets over wat we aan te bieden hebben. We hebben dus geen cappuccino!
Dan nemen we maar een Milo, ijskoffie en dat is goed tegen de dorst.
Een vervelend kereltje waar de verveling van afdruipt probeert voor te dringen en wordt tot twee keer toe achter in de rij gecommandeerd. Even later brengt hij wat snacks naar een tafeltje waar een niet door de douane te controleren figuur aan het betreffende tafeltje zit. Wat zielig! Ze probeert met haar ene hand haar nikap op te tillen en met haar andere hand wat eten naar binnen te schuiven, net als een olifant die met zijn slurf eten naar zijn mond probeert te brengen.
Zien we nou een snor schuil gaan achter die grote mondlap? Nee ? het is niet te zien.
Hoe kun je in godsnaam zo eten. Met wat geknoei lukt het en de lap wordt na het knoeien netjes afgeveegd met een servetje.
Erg onhandig zo´n kleed, je kunt wel leuk verstoppertje spelen, niemand weet wie eronder schuil gaat.
We gaan onze tank vullen bij de haven en gaan daarna naar een chocoladefabriek waar we lekker wat kunnen proeven, en vele soorten koffie kunnen drinken. We kiezen voor Durian koffie en hebben veel lol met een paar jonge magies. Durian is volgens mij een vrucht die je in geen enkele accommodatie mag meenemen want dat stinkt verschrikkelijk maar de smaak moet heerlijk zijn..
De chocolade is ook erg lekker. Wel allemaal kleine stukjes helaas want voor chocola mogen ze mij uit bed bellen.
Terug naar onze mooie kamer en de scooter inleveren en lekker relaxen met een groep Denen.
En ik slurp intussen wat bier uit een blikje. We lachen samen wat af met allerlei opmerkingen en leuke verhalen. De Denen gaan vanavond ook mee uit eten. Wij gaan met Maria en Dietmar mee en hun gaan op de scooter naar Cenang, een gezellig strandplaatsje enkele kilometers van ons vandaan.
We hebben een tafel aan het strand gereserveerd en schuiven aan naast de Denen die er al zitten.
Femmy heeft een soort soep en ik Rendang besteld met cold water en ik krijg een cola met water. Mijn Engelse uitspraak is ook nooit goed geweest! Als wij al bijna klaar zijn met eten komt Dietmar zijn eten eraan. Calamaris, wat inktvis ringetjes met een pittig sausje , die moesten blijkbaar nog gevangen worden.
Er wordt druk over en weer gekletst , verderop is een vuurspuwer bezig zijn kunsten te vertonen en de vissersschepen in zee deinen op de golven mee en dat zie je aan hun lichten in de masten.
De sterren worden steeds helderder, de sfeer steeds amicaler en wij denken steeds meer aan de volgende dag dat we weer verder trekken en weer mensen achterlaten die we wel mee willen nemen. Onze gevoelens gaan toch heel sterk over Dietmar en Maria waar we al zoveel mee hebben gekletst en mee gedeeld hebben.
Het zal lastig worden om de volgende dag dit leuke stel te verlaten en niet weten wat we ervoor terug krijgen in onze volgende bestemming.
Femmy meld ´s morgens dat ze niet zo goed heeft kunnen slapen, maar dat is me bekend want we vliegen naar Penang en gaan weer wat onbekends tegemoet. Dat brengt toch altijd weer wat spanning met zich mee. Ik schijn te hebben gesnurkd en dat kan kloppen want ik sliep snel .
Femmy heeft zich laten overhalen scrambeld ei te eten bij het ontbijt en ik houd het bij een lekkere omelet en als toetje toast met sinaasappelmarmalade. En veel koffie.
Nog even samen op de foto en off you go! Ik mag van Femmy naast Maria zitten, die rijdt en ik moet zeggen dat doet ze goed in het drukke verkeer waar scooters het niet zo nauw nemen met de verkeersveiligheid. Op het vliegveld nemen we afscheid van Maria, Dietmar is achtergebleven.
En wat ik verwachtte gaat ook gebeuren, en het is heerlijk om te zien, twee vriendinnen die elkaar gedag zeggen alsof ze elkaar nooit meer zullen zien en verborgen traantjes en snikjes tonen.
Wat heb ik toch een gevoelig vrouwtje! Of zijn ze dat allemaal!
We stappen in een ATR 72 600 met twee propellers en waggelen het luchtruim in waar we na een tijdje rustiger vliegen en na 35 minuten alweer dalen. We zijn weer terug op aarde en beginnen aan fase 3 van onze trip. Het eiland Penang ontvangt ons met een warme vochtige bries vermengt met lokale geuren die niet allemaal fris zijn. Een grote stad in Azie, ze ruiken bijna allemaal hetzelfde.
Tot next.