reisverslag 37

Reisverslag 37 15 maart 2015
We hebben een paar keer klaar gestaan om in de lagune hier in Airlie Beach te gaan zwemmen maar daar is helaas niets van gekomen, niet omdat we het druk hadden nee we gingen naar de markt en die was in eerste instantie niet te vinden en toen we arriveerden was het bijna afgelopen.
Dus gingen we even rusten en boodschappen doen en toen dus niets meer.
We zijn leuke mensen uit Canada tegengekomen en daar zijn we zo´n mee opgetrokken. Hij is captan Rick en zij Judy.
Het geval wil ook nog dat ik mijn bril ben kwijtgeraakt en dat vond ik zonde dus ging ik zoeken op de plek waar ik de vorige dag voor het eerst van mijn leven in een zeilwagen heb gevaren.
We zagen op een groot vlak grasveld deze zeilwagen heen en weer zeilen en dat trok mijn belangstelling dus ik er op af en hij stopt vlak bij mij . we raken in gesprek en hij vroeg of ik ervaring heb met zeilen en dat beaamde ik hartstochtelijk.
Dus ik mocht in die kar van hem en daar ging ik een beetje voorzichtig maar al gauw merkte ik hoe het karretje reageerde op de toch straffe wind en ik schoot over het veld en keerde aan het eind, gelukkig op tijd, en schoot weer richting de plaats waar ik was opgestapt, terwijl het karretje steeds de neiging had het ene wiel op te lichten net zoals een hondje dat gaat plassen.
Wow dat gaat echt hard en als je zo laag op de wielen staat schiet het gras snel onder je weg.
Wat een leuke ervaring! De man was aan het oefenen voor het wereldkampioenschap vertelde hij tegen Femmy , dat hij er mee om kan gaan leed geen twijfel hij vloog op twee wielen over het veld.
Prachtig om te zien, helaas hadden we geen camera mee dus geen plaatjes hier van.
Vandaag zijn we naar Cedar Creek Waterfall gegaan en dat was een welkome afwisseling van Airlie Beach, Er stroomde bijna geen water naar beneden maar de grote waterpoel was aangenaam om in te zwemmen vanwege de koelte en er werden spectaculaire sprongen van de rotsen gemaakt die eindigen in een enorme plons en wij met spanning afwachtend of ze weer boven kwamen
We spraken nog een Aussie met aardig wat tattoos die ons veel vertelde over Darwin en Cairns, vooral over ontmoetingen met krokodillen en foto’s ervan en over grote vissen die ze hebben gevangen en dat waren echt monsters van een meter lang op de meetlat.
Hij geeft ons ook een adres in Darwin waar we naar toe moeten gaan en dan kunnen we misschien wel mee op een boot om te gaan vissen.
We stappen bij Rick en Judy in de auto die voor het eerst links rijdt en op de rechte stukken gaat dat goed maar op de rotondes moeten we steeds zeggen links houden.
Op het laatst gaat het toch verkeerd en passeert hij twee keer aan de verkeerde kant van het paaltje waarop staat keep to the left side of the road. Gelukkig zonder gevolgen omdat er geen verkeer aan kwam.
We zijn weer veilig terug en Rick en Judy halen hun bagage op om in te laden in de gehuurde auto en te vertrekken naar Cairns waar wij morgen om half tien ook vertrekken en de hele dag in de bus zitten.
We hebben een tas met eten voor onderweg klaar gezet en ontmoeten hun waarschijnlijk in Cairns.
We verlaten onze stek in het regenwoud met wilde fazanten, torren, muggen, verschillende soorten vogels, ratten, muizen, sprinkhanen en echt grote motten, en vele soorten mieren van klein tot groot die nog grotere beestjes wegslepen naar hun hol en rare wormen of rupsen met een glazige kop, allemaal eng niet waar Femmy. Ook een grote kakkerlak die een poging waagde in onze kamer te komen heeft het niet overleefd.
We komen dichterbij de grootste uitdaging van onze reis. De tocht door het midden van Australië een afstand van Darwin naar Melbourne van ongeveer 3750 km, een hete droge woestenij.
Maar eerst nog Cairns en in Darwin het Kakadu Nationale park, dat volgens vele Australiërs echt prachtig moet zijn. We hebben er nu ongeveer 64 dagen opzitten dus nog maar 5 weken en we zijn weer thuis.
We gaan slapen, morgen een zware dag in de bus, 11 lange uren!

Tot gauw we missen jullie erg en willen al wel naar huis.

Liefs van ons Femmy en Cees